سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

در دهه 40 با توجه به فرسایش بادی شدیدی که در اراضی بیابانی وجود داشت، مشکلات عدیده ای را برای مردمان روستاهای همجوار، اراضی کشاورزی و تاسیسات زیربنایی منطقه از جمله راه آهن سراسری تهران- مشهد ایجاد کرده است که با بررسی کارشناسان سازمان جنگلبانی وقت، گونه تاغ جهت بیابان زدایی و کنترل فرسایش خاک در منطقه انتخاب و از آن سال تاکنون حدود 14هزار هکتار جنگل کاری با گونه تاغ در شهرستان ورامین و مرز گرمسار انجام شده است.

این تاغزارها با توجه به شرایط  آب و هوایی شهرستان ورامین و سازگاری با اقلیم منطقه توانست نقش مهمی را در ایجاد پوشش گیاهی و کنترل فرسایش بادی و بیابان زدایی ایفا نموده و باعث افزایش گونه های جانوری نیز شود.
متاسفانه پایین بودن میزان بارندگی ها و بروز خشکسالی های متوالی به مرور تاثیرات منفی خود را بر شادابی این تاغزارها نمایان ساخته است و منابع طبیعی به منظور کاهش تاثیرات سوء خشکسالی بر شادابی تاغزارها اقدام به حفر و احداث هلالی های آبگیر در پای درختان تاغ در مساحتی حدود 400 هکتار در جهت شیب و برای جذب نزولات آسمانی منطقه ایجاد کرده است. این هلالی ها با جذب اندک بارندگی های سالانه در پای درختان باعث احیاء و زنده مانی مجدد تاغ ها شده و امید به زندگی در بین تاغزارها را افزایش داده است.
استفاده از روش های جذب نزولات آسمانی  با بهره گیری از هلالی های آبگیر در شرایط خشکسالی به عنوان یک  الگو و روش موثر می تواند در مناطق بیابانی کشور جهت بهبود وضعیت پوشش گیاهی و جانوری بسیار اثر بخش باشد.